Door de recente nadruk op de energie-efficiënte technieken in gebouwen komt de klassieke methode om groei van legionellabacteriën in sanitair warm water installaties te voorkomen steeds meer onder druk te staan. Deze methode houdt de temperatuur van het water boven 60°C, wat de efficiëntie van warm water opwekking aan de hand van moderne technieken zoals warmtepompen of zonnecollectoren drastisch vermindert. Bovendien geeft dit aanleiding tot hoge mantelverliezen en leidingverliezen bij respectievelijk opslagvaten en circulatieleidingen. Deze techniek is dan ook niet houdbaar in lage-energie gebouwen. Er bestaat bijgevolg een grote nood aan een fundamentelere benadering van het gevaar op groei van legionella en op basis daarvan afgeleide ontwerpstrategieën voor sanitair warm water systemen op een lagere gemiddelde temperatuur.

Met behulp van simulatiesoftware werd een geïntegreerd model uitgewerkt waarin het temperatuurverloop in de verschillende componenten met de daaraan gekoppelde evolutie van de groei van legionellabacteriën werd berekend. Vervolgens werd voor verschillende systeemconfiguraties bestudeerd hoe gevoelig ze zijn voor groei van legionella. Op basis van de bevindingen uit deze tweede fase werd tenslotte gepoogd meer algemene ontwerprichtlijnen voor sanitair warm water systemen te formuleren. De resultaten krijgen de komende jaren een vervolg in het doctoraat van Elisa Van Kenhove.

full text (UGent-only): 

http://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/002/224/237/RUG01-002224237_2015_0001_AC.pdf

Promotoren: prof. dr. ir. arch. Jelle Laverge, prof. dr. ir. arch. Arnold Janssens

Begeleiding: ir. arch. Elisa Van Kenhove